gedichten | Merel Hubatka

apr 10, 2019merelgedichten, Uncategorized

Dit is waar mijn ogen gaan. Hier rust mijn blik. Hier waaieren gedachten. Hier wiegen stammen in de wind. Ruimte, rust en eenzaamheid. Door lentezon bemind. Contouren van afwezigen zijn hier heel dichtbij. Ik zoek mijn weg, soms afgeleid, door ongebaande paden. Zolang de blaadjes flonkeren in kruinen hoog en vrij, mag de leegte ook

apr 6, 2019merelgedichten

Er is geluid dat warm omhullen kan. Waar in één noot nog duizend variaties klinken. Je kunt het als een zachte deken om je schouders slaan. Je kunt erin verdrinken. Diep duiken in klanken. Onder het oppervlak is alles relatief. Als het van subtiel ineens volume wint. Als een stem de hele zaal kan vullen,

okt 23, 2015merelgedichtenDichter bij de Graafschap, Merel Hubatka, Moskee, Weekendschool de WereldWijzer

Tegen de stadsmuur aangevleid, het Zutphen van weleer, daar ligt een wereld onvermoed. Een verre reis die niemand maakt, terwijl de weg zo simpel is. Besnorde mannen kijken bevreemd. De Weekendschool fietst wanordelijk. Met meisjesharen onder een shawl betreden wij beschroomd een culturele drempel. Mijn grootste schavuiten kennen het hier en wijzen ons de weg.

okt 23, 2015merelgedichtenDichter bij de Graafschap, Graafschap, groen, Merel Hubatka

Een man, een bal, een fust met bier. Dat is het beeld wat Graafschap schept. Tot nu. Tot hier. Het is veel meer dan dat. Het is bloeiend fluitenkruid langs karrensporen wegen. Avondzon op oude steden, bossen onbetreden. Eiken die een pad omzomen als kathedraal gewelven. De tuin besneeuwd met bloesemblaadjes. Blauwe hemel. Lentezin. De

okt 23, 2015merelgedichtendood, Kip, Merel Hubatka

Het witte dons wat broeden wou zonder ooit een haan te zien. Venijnig breed op twintig eieren. Zoon smeerde haar een boterham met pindakaas, bezorgd dat ze niet eten zou. Plots is alles onbewaakt. Lentegroen. Lucht vol belofte. De roos verheugd beknopt. Daarachter, cyclus der natuur, het einde in twee delen.

apr 30, 2015merel1 CommentgedichtenAs, dood, Gedichten, Merel Hubatka

In luxe cadeauverpakking rijden we hem naar het zuiden. Gruizige resten van wat was. Wij dansen bevreesd om de bus. ‘Goh, zwaar,’ zegt neef en legt de link die ik niet denken wil. Zoon ziet begerig hoe de bus verknutseld kan. Het grijze stof staat mijlenver van het leven in mijn hoofd. Het is enkel

apr 30, 2015merelgedichtenGedichten, Merel Hubatka, Pauzemeisje, Zomer

‘Vogels, toe, kan het wat zachter?’ Haar blote benen moeten bruin. Ik kreeg een verkreukeld ijsje. Binnen schalt het nieuws. Eén uur. Opa is gestopt met spitten, laaft zich aan het wereldleed. Mijn taak is nog de deken in het stopcontact. Zomer zal het wezen, maar haar slaapje moet verwarmd. Kusje in de volle zon.

apr 30, 2015merelgedichtenDe Avonden, Gedichten, Merel Hubatka, Veteranendag, West Papoea

Een met bloed besmeurde vlag. Weer is besloten dat het niet mag. Het staat zo ongezellig. Een volk geruisloos weggevaagd. Als Indonesië daarom vraagt. Het staat zo ongezellig. De vlag die Nederland zelf gaf. Symbool van hoop en perspectief, van ooit… gerechtigheid. Zodanig verboden in West Papoea, dat marteling en gevangenisstraf volgt op het enkel

apr 30, 2015merelgedichtenbegin, De Avonden, Merel Hubatka, Tropen

Het was warm en aardedonker. Tropennacht zonder electriek. Op de veranda zongen studenten wachtend op een goed bericht. Vader was nog hulp gaan halen en ternauwernood op tijd om met zaklamp bijgelicht te zien hoe een leven begon. Krekels tsjirpten, kikkers kwaakten. Het Papoea lied was meerstemmig, maar zacht. Wat ik betreur, enkel geuren blijven

apr 9, 2015merelgedichten

Stadsdichter schrijft Ode aan Zutphen en voert het uit met Daybreak. klik hier voor de clip Dichter bij de Graafschap Gedichten van mijn hand in de boekhandel. Nachtegaal van Zutphen Lees meer Toi le souvenir, moi l’absence Lees meer Onvervreembaar Lees meer Massagraf Lees meer As In luxe cadeauverpakking