Dit is waar
mijn ogen gaan.
Hier rust mijn blik.
Hier waaieren gedachten.
Hier wiegen stammen
in de wind.
Ruimte, rust
en eenzaamheid.
Door lentezon bemind.

Contouren van afwezigen
zijn hier heel dichtbij.
Ik zoek mijn weg,
soms afgeleid,
door ongebaande paden.
Zolang de blaadjes flonkeren
in kruinen hoog en vrij,
mag de leegte ook bestaan.
Gekoesterd deel van mij.

 

 

Merel Hubatka 

In opdracht van het Stedelijk museum Zutphen voor de tentoonstelling ‘Schitteren door Afwezigheid’  bij het werk van Margriet Luyten met de dichtregels: Toi le souvenir, moi l’absence. (Paul Verlaine)