Fladderig en jong
trof zij tegen de reling
een getormenteerde ziel.
Golven glinsterden in de zon.
Een helblauwe hemel strekte zich
feestelijk om hen heen.
Zijn hoofd gebogen,
dichtregels gedijden best
op diepgevoeld leed.
Zij wees hem de schoonheid
van het zilver in de zee.
Hij wilde wel zoenen. Liever
hoorde ze Griekse verzen.
Zijn schouders zonken dieper.
Het diepgevoelde leed had nu
een concrete
reden.