Oneerbaar voorstel

Gewassen en gestreken. Gevoederd en gepoetst dienen kinderen op een onwaarschijnlijk tijdstip op school te verschijnen. Ooit wilde ik ze tot zelfredzaamheid opvoeden, maar in het holst van de ochtend is dat een frustrerende utopie gebleken. Je kunt als moeder best je idealen hebben. Het is echter vooral zaak om die zo snel mogelijk te laten varen, zo wijst de praktijk uit.
Laatst vroeg ik vele malen of Zoon zo vriendelijk zou willen zijn om zichzelf aan te kleden en keek tandenknarsend toe hoe hij in opperste staat van dromerigheid zijn schone onderbroek weer uittrok.
‘Sorry mama, ik was verstrooid,’ was het lachende weerwoord op mijn uitbarsting van onvrede. Sindsdien kan ik het geduld niet meer opbrengen. Het is vast pedagogisch onverantwoord dat ik een zevenjarige nog in de kleren hijs. Maar degene die bedacht dat school kan beginnen terwijl het buiten nog pikkedonker is, mag het zelf eens komen proberen bij ons.

Slaperige lijfjes
Bij Broertje is een verstrooid lachje ver te zoeken.
‘Scheer je weg!’ roept hij als ik voorzichtig zijn duistere kamertje betreed.
‘Ik heb de HELE nacht niet geslapen.’ Zijn ogen zitten nog dicht terwijl hij deze verontrustende mededeling doet.
Zodra de slaperige lijfjes wat leven vertonen, staan er plots allemaal Hoogst Belangrijke Zaken op het programma. Er moet een snelweg aangelegd van lego. De pop moet in bad. Daar staat een kast vol ongelezen boeken. Er moeten foto’s gemaakt van een knutselwerk. Zullen we koekjes bakken? Jammer van die uiterst storende aanwezigheid van een moeder die overal heel irritant met een tandenborstel en een bak muesli doorheen fietst.

Volbracht
De slag om school. We hebben hem zojuist gewonnen. Regen miezert langs het raam. Dochter maakt een bedje voor de beer. Hij krijgt een kusje voor het slapengaan. En een liedje, wat slissend klinkt omdat de zo geliefde en reeds tot afscheid gedoemde speen half in haar mond hangt. Een sliert kwijl komt er onderuit. Ze klimt op schoot. Twee handjes kroelen in mijn haar. Haar donkere ogen kijken doordringend.
‘Nuffelen in het grote bed?’ Ze fluistert het oneerbare voorstel heel serieus. Een ogenblik denk ik aan zaken die moeten, maar niet al te lang.
Een beter idee dan dit, hoeven we van deze dag niet te verwachten.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *