Merel Hubatka werd geboren in Abepura bij het licht van een zaklantaren. Op de veranda zaten Papoeastudenten te zingen in afwachting van goed nieuws. Vaak trof haar moeder haar wieg verlaten aan, dan was iemand ongevraagd met haar op pad gegaan.
Na drie en een half jaar verhuisde het gezin terug naar Nederland. Haar vader onderhield nauw contact met de Papoeagemeenschap in Nederland en stond ze terzijde in het aankaarten van mensenrechtenschendingen en onrecht.
Vanaf haar vijf
tiende speelde ze piano op feesten en partijen. Na het VWO te hebben afgerond vertrok ze naar Griekenland om daar als au pair en in de zeiljachtenverhuur te werken. In Thailand was ze lerares Engels op een Technische school. Ze studeerde culturele antropologie aan de UVA en maakte met filmmaker, Mans van den Berg een documentaire in Noord Amerika: Religion on 18 wheels.
Ze bouwde haar eigen huis, werd moeder van drie kinderen en trouwde. Merel werkte voor Brennels, later Netl, een bedrijf in kleding van brandnetels. Ze was Fair fashion model en schreef voor de Viva. Ook werd een reisverhaal van haar gepubliceerd bij Rainbow pockets.
Toen eind 2013 haar vader stierf realiseerde ze zich dat ze serieus aan de slag wilde met een roman. Schrijven was altijd een passie en hier lag het onderwerp waarin haar familiegeschiedenis, haar kennis van de papoeacultuur, idealisme en lichtvoetige schrijfstijl samenkwamen. Ze had hem spannende avonturen horen vertellen uit zijn tijd als bestuursambtenaar, maar het was nooit verder gekomen dan warrige brokstukken, moeilijk te begrijpen door exotische plaatsnamen en een ingewikkelde politieke geschiedenis. Ze had tijdens haar studie een foto-elicitatie aan het onderwerp gewijd, waarvoor ze historisch onderzoek deed. Voor de roman dook ze dieper in de materie. Literatuuronderzoek, interviews en filmbeelden uit die tijd gaven een beter beeld van de context.
Altijd had ze haar vader in de weer gezien met beschilderde borden voor demonstraties, reizen naar de VN in Geneve en brieven naar landelijke dagbladen en de koningin. De respons was minimaal. Bovendien stuitte ze zeer regelmatig op Nederlanders die niets van deze geschiedenis afweten en evenmin van het lot dat de Papoea’s tot op de dag van vandaag treft.
Er zijn voldoende vuistdikke geschiedkundige werken over het onderwerp te vinden, maar zij koos bewust voor een roman in de hoop dat de lezer het verhaal wordt ingezogen en zijdelings op de hoogte raakt van het politieke spel waarvan Papoea’s de dupe werden.
Het opbouwen van een romanpersonage uit de as van haar vader was voor haar persoonlijk een manier om zijn dood een plek te geven. Daarnaast vond ze troost in de Papoeagemeenschap in Nederland. Ze organiseerde drie keer een Papoeafestival; de Barapen. Barapen is een traditionele manier van eten bereiden in de open lucht op hete stenen. Naast de manier van eten bereiden werd hier ook de muziek, de dansen, mythes en de manier van feesten onder de sterrenhemel aan de volgende generatie doorgegeven.
Sinds 2015 is ze zangeres en pianiste in JazzTrack. Binnen haar bedrijf ZWIER is ze altijd op zoek naar manieren om bruggen te bouwen tussen verschillende culturen, met muziek of al schrijvend. Dit resulteerde in 2018 in het interculturele festival Bach Bridges Zutphen, waarin klassieke muziek en wereldmuziek samenkwamen. Ook richtte ze het Zutphen Zingt koor op, een koor met vluchtelingen, minima en verder iedereen die van zingen houdt. Door het wekelijks samen zingen worden er duurzame verbanden gelegd tussen koorleden die elkaar anders nooit tegen zouden komen. Zij werkten toe naar een alternatieve Matthaus met leden van het KCO in het concertgebouw van Amsterdam.
Merel Hubatka is genomineerd als stadsdichter van Zutphen. In januari 2019 verschijnt haar debuutroman NORMAN bij uitgeverij Wereldbibliotheek.