Ik heb een man met een hobby. Dat schijnt iets beklagenswaardigs te zijn,
Iedere week opnieuw groeit het door tot een onoverkomelijke berg.
Bolle wind en aanlokkelijk hoge golven. Kinderwagen, ploegend door het rulle zand.
Precies elf jaar terug kreeg ik een memorabel cadeau voor mijn verjaardag. Intens gemene buikpijn en van binnenuit een directe verbinding met de buitenwereld,
Al sinds haar geboorte heeft Dochter meldingsplicht. Als hulpeloze baby moest ze iedere maand geheel ontkleed verschijnen om haar schedel te laten meten, waarna ze haar injecteerden met gevaarlijke vloeistoffen.
Gewassen en gestreken. Gevoederd en gepoetst dienen kinderen op een onwaarschijnlijk tijdstip op school te verschijnen. Ooit wilde ik ze tot zelfredzaamheid opvoeden, maar in het holst van de ochtend is dat een frustrerende utopie gebleken.
Terwijl dit het web op gaat, hang ik de mondaine dame uit op de Modebeurs in Parijs. Met een knoop in mijn buik. Dat wel.
Vakantie. De dag komt trager op gang, maar niet minder hardvochtig. Een krijsende ruzie wordt naast mijn oor uitgevochten. Direct vanuit dromenland dien ik als rechter op te treden met een rechtvaardig oordeel paraat.
Een duister klaslokaal. Gewijde stemming. Kleuters zijn vermomd als ezeltjes, herders en engelen. Hoogrode konen. Er gaat een wonder gebeuren. Dat voelen ze allemaal. De juf vertelt het verhaal en ons eigen kroost beeldt het uit. Het mijne in de glansrol van Jozef. Dromerig kauwend op zijn staf laat Broertje zich een kind bezorgen. Verderop
Sneeuw op het veld en donkere dagen. Het brengt mij in een kitcherige stemming.